انسان مه آلود

بسم الله الرحمن الرحیم ​​​​​​من تو تمام این بیست و سه سال زندگیم،ازشب و تاریکی وحشت داشتم! اگر تنها بودمم که دیگه فاتحه م خونده بود...تاحالا یک شبم تنها نمونده بودم...وقتی سعید رفت شبا با وحشت و تاریک انسان مه آلود...

بسم الله الرحمن الرحیم دیدی یه وقتایی یه چیزی مثل برق از کله ت عبور میکنه که تو یک آن مثل اینکه از یه بلندی پرت شده باشی ،پرت میشی به یه زمانی...به یه خاطره ای...به یه عطری...به یه آهنگی...یهو زمان می انسان مه آلود...